Sztuka fechtunku znana jest człowiekowi od niepamiętnych czasów, rozwijając się od zwykłej pałki po szpady dworskie. Większość osób słyszało o niezwyciężonym Zorro, który oznaczał swoje bohaterskie wyczyny znakiem na piersi, lub o wspaniałych trzech muszkieterach, którzy wzorowo opanowali szpadę. W starożytnym Rzymie wojownicy wyposażeni w krótkie miecze walczyli na śmierć i życie. Na początku w taki sposób oddawano hołd zmarłym, w raz z upływem czasu starcia te były ulubionym widowiskiem widowni gromadzonej się w amfiteatrze. W średniowieczu pojedynki na ciężkie miecze i kopie o wygranej decydowała zdecydowanie siła. Wyposażeni w pancerze rycerze próbowali ogłuszać oponenta brutalnymi razami. W trakcie turniejów walczono konno, zmagano się w pojedynkach rycerskich i sądowych. Porzucenie ciężkiego oręża na rzecz lżejszych szpad, znacząco wpłynęło na rozwój szermierki, który stał się bardziej techniczny i widowiskowy. Wynalezienie maski szermierczej w XVIII, spowodowało bezpieczniejsze prowadzenie ćwiczeń i było przyczyną powstanie szermierki sportowej. Sport ten mógł być uprawiana początkowa tylko przez mężczyzn, ale z biegiem czasu panowie przekonali się, że kobiety mogą być godnym przeciwnikiem na planszy. Szermierkę uprawiało i ćwiczy mnóstwo znakomitych ludzi, między innymi Pierre de Cubertim, organizator nowożytnych igrzysk olimpijskich. Szermierka to dyscyplina, którą może ćwiczyć każdy.
