Konstytucja z 1953 r. sankcjonuje monarchiczny ustrój państwowy i potwierdzając wcześniej przyjęty specjalny „Akt o sukcesji tronu” ustala, iż władza królewska może być sprawowana przez męskiego lub żeńskiego potomka panującego rodu królewskiego. Na tej podstawie, po śmierci króla Fryderyka IX w 1972 r., jego najstarsza córka została wprowadzona na tron duński. Królowa Małgorzata II jest pierwszą od prawie 600 lat władczynią w Królestwie Danii, a drugą w historii kobietą na duńskim tronie. Zgodnie z obowiązującą konstytucją władza ustawodawcza w państwie należy do króla i parlamentu łącznie. Oznacza to, iż akty prawne nabierają mocy prawnej tylko przy łącznej ich akceptacji przez Folketing i króla. Wchodzą one w życie po podpisaniu przez króla i ministra. Władza wykonawcza należy do króla, który — uwzględniając konstytucyjne ograniczenia — posiada najwyższą władzę we wszystkich sprawach królestwa. Władzę sądowniczą sprawują niezależne sądy. Bez zgody Folketingu król nie może sprawować władzy w innych państwach. Obowiązkiem konstytucyjnym jest, by obejmujący tron złożył uroczystą deklarację na piśmie, iż będzie sumiennie stosował się do Aktu Konstytucyjnego. Innym konstytucyjnym warunkiem objęcia tronu duńskiego jest żądanie, by król był wyznawcą luterańskiego kościoła ewangelickiego. W przypadku braku następcy tronu parlament dokonuje elekcji króla i ustala zasady sukcesji.
