Koncesje Wielkiej Brytanii na rzecz samorządu kolonialnego oraz rozluźnienia związków gospodarczych z prowincjami kanadyjskimi po wprowadzeniu zasady wolnego handlu wywołały poważne zaniepokojenie to-rysów w Kanadzie. Uważali się oni za brytyjski bastion wśród masy ludności francuskiej, toteż z obawą obserwowali wzrost znaczenia kanadyjskich Francuzów po wprowadzeniu w życie zasady elekcyjności ciał parlamentarnych i systemu rządu odpowiedzialnego. W takiej atmosferze niektórzy montrealscy kupcy i inni torysi podpisali w 1849 r. tzw. Manifest aneksyjny (Annexation Manifestó). Dokument ten wyrażał pogląd, że brak protekcji dawnego brytyjskiego systemu imperialnego doprowadzi Kanadę do ruiny i zmusi ją do przyłączenia się do Stanów Zjednoczonych. Manifest aneksyjny został powszechnie odrzucony w całej Brytyjskiej Ameryce Północnej, a torysi z Zachodniej Kanady (dawna Kanada Górna) wysunęli hasło ogólnej unii wszystkich ziem kanadyjskich jako lekarstwo na trudności wywołane utratą protekcji handlu imperialnego. Po 1850 r. idea przyłączenia się do Stanów Zjednoczonych stała się całkowicie zdyskredytowana w oczach Kanadyjczyków i nie była odtąd już wysuwana. Coraz silniej natomiast zaczęło rozbrzmiewać hasło unii i ściślejszego połączenia wszystkich prowincji kanadyjskich w jeden organizm państwowy.
