Ludność Danii w okresie jaki upłynął od 1800 r. wzrosła ponad pięciokrotnie, a od 1900 r. prawie dwukrotnie od 2,45 min osób w 1900 r. do 5122 min w 1980 r. średnia gęstość zaludnienia Danii wyniosła w 1980 r. 119 mieszk./km2 (w Polsce 111/km2), co stawia ten kraj w rzędzie państw europejskich o średniej gęstości zaludnienia, w przeciwieństwie do krajów o dużej gęstości zaludnienia, jak Holandia (341 mieszk./km2) czy RFN (247 mieszk./km2). W odniesieniu do średniej gęstości zaludnienia dla całego kraju występują w Danii duże dysproporcje. Przewyższające średnią zagęszczenia ludności obejmują przeważnie tereny nadmorskie, zwłaszcza nad cieśninami, gdzie skupiają się większe miasta kraju, natomiast gęstość zaludnienia wielokrotnie niższa od średniej krajowej występuje w północnej, środkowej i zachodniej Jutlandii, z wyjątkiem okolic większych miast. Słowem obserwuje się duże koncentracje ludności w obrębie aglomeracji miejsko-przemysłowych o dodatnim bilansie migracji i silne rozrzedzenia na obszarach rozwojowo zacofanych, o bilansie migracji ujemnym. Szczegółowe dane liczbowe o dysproporcjach gęstości zaludnienia w okręgach i wydzielonych gminach miejskich podaje tabela l w wiadomościach wstępnych.
